दिव्वोडु केदनाय तोण्ड दीग कोरनु भोंवतालो ।
संतोषु इत्ति म्होणु तक्का कळना अस्सिल्ले ।
खंय की संतोषु मेळतोलो?
तो माळ्यार चोळ्ळो । बीळान्तु चोयलो । झाडा-मूळांतु भोवलो ।
खंय तक्का संतोषु मेळोना ।
तशि एकु दीसु पावसान्तु हस्सूनु खेळनु भोंवताले बेब्यांक चोवनु तक्का दिस्सले
"अरे अन्नि कशि उतले संतोषान अस्सय? तंका खेल्यार मक्काय संतोषु मेळतोलो वे?"
दिव्वोडु सन्त सन्त चोरनु वोच्चूनु एक बेब्याक धोरनु गिळ्ळो ।
पोट डम जावनु एक मुल्याक पोळ्ळो ।
खेल्लोलो बेब्बो जीरनु गेल्लो । दिवडाक संतोषु मेळ्ळो वे? ना।
बावनु पळ्ळेले दिवडाक दिक्कूनु एकि बेक्कूली धरारि उडकि मारनु आयलि ।
इत्याक दुःखी जावनु पळ्ळा? केदनाय हांसून संतोषान रब्बोका न्हय वे म्होणु निंवगीले ।
सगळा कडे सोद्दूनूय खंय संतोषु मेळ्ळोना म्होणु दिवडान मत्तें बावगेयले ।
"संतोषु सोद्दून खंय वोच्चूका नक्का दिवडा ।
सन्तोषु तुगेले भितरीचि अस्स ।
तूं तोण्ड विस्कळावनु एक हास । संतोषु मेळतोलो चोय ।" म्होणु संगून बेक्कूलि गेल्ली ।
दिवडान सन्त सन्त तगेले ओण्ट विस्कळायले ।
तगेले हर्दे फडफडेता सरि ।
मन्न शांत जत्ता सरि ।
खंय मेळनत्तिल्लो संतोषु तक्का तगेलेचि भीतर थकून मेळ्ळो ।
